SPRAWA RODZINNA

 

Słyszałem awanturę za cianš za

Przykryłem głowę poduszkš

I starałem się ne zwracać uwagi.

Każdej nocy, gdy słyszę Twój głos,

Œnię o wyważeniu Twoich drzwi,

Aby niczym rycerz-mciciel w lnišAby niczym

Wyratować Cię z tej rodzinnej sprawy.

Jak długo jeszcze będzie to tylko sprawa rodzinna?

To nikogo nie powinno obchodzić, to sprawa rodzina.

Lecz powiedz mi,

Jak długo pozostanie to sprawš rodzinnš?

 

Gdy spotykam Cię w sklepie,

Ciemne okulary na Twoich oczach

Chroniš Cię przed spojrzeniami, które pytajš:

„Skšd wzięły się te siniaki?"

Dzieci trzymajš się mocno Twoich nóg.

Tak wiele chciałyby powiedzieć,

Ale tatuœ jest w domu, znowu pijany.

Zaciskajš, więc usta i modlš się,

Gdyż tatuœ nie lubi,

Jak ludzie wtršcajš się w jego prywatne sprawy.

A jeli kto spyta? No cóż, potknęła się A

Spadła ze schodóaœ

 

To sprawa rodzinna,

Niechaj zostanie w rodzinie

Powiedz mi,

Jak długo pozostanie to sprawa rodzinna?

To nikogo nie powinno obchodzić, to sprawa rodzinna

Lecz powiedz mi, jak długo

Pozostanie to w rodzinie?

 

Ona czeka na przystanku

U stóp wzgórza na autobus na szczyt.

Wie, że on nigdy nie przyjedzie

I ona nigdy do niego nie wsišdzie.

Dzieci sš jedyna treciš jej ż jedyna

Nic już jej nie zostało do stracenia.

Nie ma dokšd uciec.

Chociaż wie, że musi co zrobiće

Gdyż, kiedy już tatuœ otuli dzieci do snu,

To trwa dłużej każdej nocy,

A niebo, na które czekanie jest piekłem,

Trwa przez cała noc

 

To rodzinna sprawa...

 

Staję się, więc współwinnym

I nie mam alibi.

A ofierze na moim progu

Mogę się usprawiedliwić tylko słowami:

„To sprawa rodzinna, sprawa rodzinna."

Jak długo jeszcze zatrzymamy to w rodzinie?